Rozdział XI

Rozdział XI

- Dziękuje, Draco. - rzuciła niepewnie.

- Może coś na powitanie? - zapytał, szykując się do pocałunku. Dziewczyna cmoknęła go w policzek z uśmiechem na twarzy.

- Ej! To nie fair! - rzekł oburzony.

- Śpieszę się. - pobiegła do klasy bardzo z siebie zadowolona.

Lekcje ciągnęły się nieubłaganie. Gdy nareszcie się skończyły Ginny udała się na posiłek. Usiadła przy stoliku i zaczęła delektować się pysznymi potrawami. 

- No cześć, kotku. - usłyszała cichy szept przy swoim uchu. Od razu się odwróciła.

- Co Ty tu robisz?! - krzyknęła.

- Przyszedłem Ci pogratulować, słońce. - powiedział z sarkazmem.

- Odczep się!

- No co przecież jesteś najlepsza z całej szkoły. Trzeba to uczcić. Hahahahahah. - zaśmiał się ironicznie.

- Potter, wyjdź stąd i uważaj na słowa, bo dostaniesz w ta krzywą mordę. - znienacka pojawił się Draco.

- Oo, obrońca? - zakpił - Znalazłeś sobie nową laskę? A ty się pewnie dałaś? -zwrócił się do Ginny.

Dziewczyna z całej siły uderzyła go w twarz.

- Draco, chodź. - powiedziała widząc jego reakcję na te słowa. Odwróciła głowę w stronę Harry'ego. - A ty jesteś pieprzonym dupkiem!

Już mieli wychodzić, ale Malfoy zatrzymał się i przywalił pięścią prosto w nos Wybrańca.   

- Mnie możesz obrażać, ale Ginny nigdy!

- Chodź, nie warto.

Wraz ze swoim chłopakiem wyszli na korytarz.

* * *

O godzinie 22:00 dziewczyna była przed Wieżą Astronomiczną. Weszła po schodach i otworzyła drzwi. Pokój był piękny. Przy balkonie stał Draco z kwiatami. Białe róże. Podszedł do niej i uwodzicielskim głosem rzekł :

- To dla Ciebie, skarbie. - wręczył jej kwiaty.

 - Dziękuję.

I już po chwili zatopili się w namiętnym pocałunku. Tę noc spędzili miło. Bardzo miło.( Mam nadzieje, że domyślacie się jak ;* xd )

Parę dni później

Rozpromieniona rudowłosa zeszła ubrana i uczesana na śniadanie. Gdy tylko ujrzała Draca uśmiechnęła się do niego, a on to odwzajemnił tylko bardziej uwodzicielsko. Poczuła się  bardzo szczęśliwa wspominając zdarzenie, które miało miejsce parę dni temu. Nagle podbiegł do niej pierwszoklasista.

- Pani profesor Cie woła. - powiedział nieśmiało.

- McGonagall? - zapytała.

W odpowiedzi kiwnął głową. Dziewczyna udała się do jej gabinetu. Otworzyła drzwi i zamarła. Gabinet zamienił się w salon kosmetyczny. Po nim krzątały się uczennice Hogwartu oraz dziwacznie ubrane czarownice w wieku od 20 do 30 lat. Na paru dużych toaletkach widniały przeróżne kosmetyki, oczywiście magiczne. Ginny ostrożnie zamknęła drzwi i weszła do środka. Zobaczyła Lunę, a także inne koleżanki z każdego domu. 

- Witaj. Przepraszam, ze Cię wcześniej nie uprzedziłam, ale zapomniałam sobie. Dzisiaj jest bal! Idź się przygotować. - oznajmiła i oddaliła się.

* * *

- No, nieźle narozrabiałeś. - naśmiewał się Zabini.

- Uspokój się! - krzyknął Draco i rzucił przyjaciela poduszką.

- Dobra nie denerwuj się tak. To normalna rzecz w naszym wieku. - powiedział starając się na poważny ton lecz całe jego wysiłki poszły na marne, ponieważ wybuchnął śmiechem. - No właśnie wymyśliłeś już co powiesz rodzicom? Powiesz im prawdę czy wymyślisz coś innego?

- Sam jeszcze nie nie wiem. Wiesz jaki jest ojciec. Łatwo mi nie odpuści, a mama stanie po jego stronie. Wiesz jak to jest  mieć rodziców śmierciożerców.

- Teraz już wiem. A zmieniając temat, Twoja dziewczyna szykuje się do balu?

- No właśnie nie wiem. Po śniadaniu w ogóle jej nie widziałem.

- Pewnie szykuje.

- Pewnie tak. Mam jeszcze pół godziny do rozpoczęcia. Idziesz też?

- No jasne. Nie mogę przegapić takiej okazji do zobaczenia pięknych dziewczyn.

 - A spójrz tylko na Ginny to rzucę na ciebie zaklęcie Niewybaczalne!

 * * *

- Wow! Wyglądam jakoś tak inaczej! - wykrzyknęła dziewczyna przeglądając się w lustrze. Miała na sobie białą, koronkową sukienką sięgającej połowy ud z rękawem trzy czwarte. Kreacja była dość prosta, ale zarazem cudowna, uwydatniająca jej krągłości. Na stopy założone były wysokie szpilki tego samego koloru. Na głowie  spięty był kok, z którego wystawało parę kręconych, ciemnorudych loków. Dodawały one kobiecości i wdzięku. Oczy miała pomalowane na jasne, rozświetlające kolory, a jej gęste rzęsy idealnie do nich pasowały. Ostatnim elementem wystroju były krwistoczerwone usta, które tylko podkreślały bladą, a zarazem piękna cerę dziewczyny. Z takim wyglądem czuła się cudownie. Jedyne co jej przeszkadzało to ból brzucha i nudności. zatoczyła się łapiąc klamki. 

- Nic Ci nie jest? - zapytała wystraszona Luna.

- Nie, nic. Potknęłam się o dywan. - Kłamstwo, kłamstwo, kłamstwo!

- Dobrze już czas. Powiedzcie chłopakom, ze mogą się ustawiać. Zaraz zaczynamy!

I jest kolejny rozdział! Mam nadzieją, że wam się spodoba. Komentujcie, krytykujcie, róbcie co chcecie! Pozdrawiam Was wszystkich ;*